در هند، فلفل دلمه ای کیلویی در سال های اخیر به یک سبزی اصلی در غذاهای شمال و جنوب هند تبدیل شده است.
با این حال، تعداد کمی از گیاه شناسان استدلال می کنند که فلفل دلمه ای متعلق به گیاه گلدار به نام Solanaceae است و تفاوت اصلی بین فلفل دلمه ای به مقدار کپسایسین بستگی دارد، یک ماده شیمیایی چربی دوست که مسئول ایجاد آن احساس سوزش و تند در دهان است.
فلفل دلمه‌ای به دلیل ژن باقیمانده‌اش حاوی کپسایسین نیست و ممکن است آن طعم تند مانند فلفل دلمه‌ای واقعی را ندهد.
تندی بودن مواد غذایی با مقیاس واحد حرارتی اسکویل اندازه گیری می شود و با رعایت استانداردهای آن، میزان حرارت تولید شده توسط فلفل دلمه ای صفر است!
اما، اگر واقعاً به دنبال فلفل دلمه ای خوش طعم هستید، اجازه دهید یک ترفند را به شما بگوییم. دفعه بعد که فلفل دلمه ای سبز، قرمز یا زرد می خرید، به پایین آن نگاه کنید و لوب ها را بشمارید.
در حالی که فلفل دلمه ای ماده به خوبی با سالاد تطبیق می یابد، می توانید از فلفل دلمه ای نر برای برشته کردن و کاری های شکم پر استفاده کنید.
از زمانی که فلفل دلمه ای توسط کریستف کلمب به سایر نقاط جهان معرفی شد، به بخشی جدایی ناپذیر از غذاهای جهان تبدیل شده است.
اگرچه به طور گسترده در رنگ‌های سبز، قرمز، نارنجی و زرد موجود است، اما به ندرت در رنگ‌های سفید، اسطوخودوس، قهوه‌ای و حتی بنفش تیره بسته به کشت‌کننده یافت می‌شود.
اگرچه آیورودا در متون باستانی خود به طور گسترده به فلفل دلمه ای اشاره نمی کند، پزشکان مدرن آیورودا معتقدند که می تواند دوشاهای واتا و کافا را کاهش دهد اما می تواند مشکلات فیزیکی مرتبط با پیتا دوشا را افزایش دهد.
فلفل دلمه ای یا فلفل دلمه ای 94 درصد آب، 5 درصد کربوهیدرات، با مقدار بسیار کمی پروتئین و چربی است. این سبزیجات رنگ روشن دارای ویتامین C، ویتامین A، علاوه بر مقادیر کافی ویتامین B2، B6، E، نیاسین، فولات و ریبوفلاوین هستند.
فلفل دلمه ای منبع خوبی از پتاسیم، آهن، منیزیم، منگنز و سایر مواد مغذی درشت مغذی است و می تواند فواید زیادی برای سلامتی داشته باشد.
