شوید خشک امسال برای قرن ها هم برای اهداف غذایی و هم برای اهداف دارویی وجود داشته است. در صنایع غذایی، عمدتاً برای تهیه ترشی شوید که معمولاً روی همبرگرها و ساندویچ های کبابی قرار می گیرند، استفاده می شود.
دانه شوید، روغن علف هرز شوید و شوید تازه اشکال معمولی شوید هستند و اغلب توسط صنایع غذایی برای طعم بیشتر در محصولات پخته شده، تنقلات، چاشنی ها و فرآورده های گوشتی و به عنوان ماده تشکیل دهنده لیکور استفاده می شوند.
صنعت عطرسازی حتی از شوید با استفاده از آن برای تولید صابون، عطر، مواد شوینده، کرم و لوسیون استفاده کرده است. علف هرز شوید منبع خوبی از کلسیم، منگنز و آهن است و به عنوان یک ماده غذایی آنتی اکسیدانی، فلاونوئیدهای آن دارای خواص ضد التهابی و ضد ویروسی هستند که به آن مجموعه ای از فواید سلامتی باورنکردنی می دهد.
علف هرز شوید از خانواده جعفری، زیره و برگ بو است. این گیاه بومی منطقه مدیترانه است و از زمان یونان و روم باستان به عنوان ادویه و دارو استفاده می شده است. نام «شوید» به معنای «آرام کردن یا آرام کردن» است و به احتمال زیاد از توانایی شناخته شده این گیاه در آرام کردن معده‌های ناآرام و نوزادان کولیکی نشات می‌گیرد.
اولین سابقه شناخته شده از شوید به عنوان یک گیاه دارویی 5000 سال پیش در مصر یافت شد، زمانی که از این گیاه به عنوان “داروی تسکین دهنده” یاد می شد. در حدود 3000 سال قبل از میلاد مسیح، بابلی ها در باغ های خود شوید می کاشتند. شوید همچنین یک گیاه پرکاربرد و آشنا در فرهنگ یونانی بود. روغن معطر شوید در خانه های یونانی سوزانده می شد و از اسانس گیاه برای تهیه شراب استفاده می شد.
شوید تا 40 تا 60 سانتی‌متر (16 تا 24 اینچ) رشد می‌کند، با ساقه‌های باریک و توخالی که متناوب و ریز تقسیم می‌شوند، برگ‌های بسیار نرم و ظریف که معمولاً 10 تا 20 سانتی‌متر (3.9 تا 7.9 اینچ) طول دارند. تقسیمات برگ نهایی یک تا دو میلی متر (0.039-0.079 اینچ) پهن است، کمی پهن تر از برگ های مشابه رازیانه، که نخ مانند هستند، کمتر از یک میلی متر (0.039 اینچ) پهن هستند اما از نظر بافت سخت تر هستند.
